Wysuszony ziemniak, czyli ciało kobiety po ciąży

W liceum języka angielskiego uczyłam mnie pani E. Pani E. miała trzydzieści kilka lat i zwykła powtarzać: „Nie mam dzieci, bo przytyję i stanę się okropnie brzydka”. Pani E. aktualnie ma jakieś czterdzieści parę lat i jest mamą. Wygląda niemal tak samo jak na studniówce. Pakt z diabłem? Niekoniecznie.

Myśląc o macierzyństwie, nigdy nie podążałam tokiem pani E. Pragnęłam zostać mamą – za wszelką cenę. Nie było tajemnicą, że moje ciało się zmieni – zaakceptowałam to. Chociaż… zdjęcia Katie Holmes umieszczane w prasie plotkarskiej (jakiś czas po urodzeniu przez nią Suri) z nawałem skóry, którą mogłaby nakryć sobie głowę w chłodny dzień, trochę mnie przerażały.

Jestem osobą szczupłą. Zawsze byłam. Na wadze 58 kg przed zajściem w ciążę. Lekarz, oznajmiając, że będziemy mieli dwoje dzieci, popatrzył na mnie i rzekł: „Przytyje pani jakieś 20kg, bo dzieci, łożyska, wody itp. itd.” Dodał także: „Proszę jeść dla trojga, a nie za troje”. Jakiż świadomy człowiek – pomyślałam i radę jego wzięłam sobie do serca.

Koleżanki ciężarne – nie hejtujcie mnie proszę, bo powiem Wam coś, czego może nie chciałybyście słyszeć. Ciąża nie jest usprawiedliwieniem ani wymówką do spożywania nadmiernych ilości słodyczy, napojów wysokocukrowych, podjadania w nocy. Moim prywatnym zdaniem tzw. „ciążowe zachcianki” to nic innego jak usprawiedliwianie się ciężarnej samej przed sobą, gdy sięga po dwunastego wafelka w czekoladzie. Bo taki stan, bo mogę, bo nie jest się w ciąży co rok. Oczywiście, zdarzało mi się zjeść coś niezdrowego, zbyt słodkiego lub wysokokalorycznego – normalka. Ale żeby tak codziennie, przez dziewięć miesięcy? Nie zrozumcie mnie źle, niczego nie odmawiałam sobie, a tym bardziej moim dzieciom przez okres ciąży. Dziewięć miesięcy piłam sok z buraków, który cudownie działał na moje wyniki: żelazo w normie, hemoglobina idealna – mimo mojej szczupłej sylwetki i dwójki pożeraczy w środku. Mięso, mięso i jeszcze raz mięso, bo zapotrzebowanie gości ze środka rosło z dnia na dzień. I nie było żadnej anemii ciążowej ani rozpaczy lekarza prowadzącego.

Wracając do figury. Brzuch rósł z dnia na dzień. Po skończonym piątym miesiącu wchodził do pomieszczenia przede mną. Po siódmym miesiącu mógł zajmować osobne miejsce w autobusie czy kościelnej ławie. Oj, stałam się jednym wielkim balonem. Chude rączki, chude nóżki, ale na bębnie mogłabym grać dniami i nocami.

Przytyłam 18 kg do dnia rozwiązania. Niezbyt dużo, choć – tak, jak pisałam wcześniej – nigdy nie liczyłam kalorii. Po wyjęciu dzieci i całego ich oprzyrządowania ze środka, automatycznie straciłam 10kg. Zostało 8 kg i… kawał skóry wysuszonej jak ziemniak pozostawiony na kilka miesięcy w zbyt ciepłej piwnicy. Patrzyłam na niego i myślałam: „Skąd on się wziął?”. Odpowiedź była prosta. Naciągnięta skóra (ogrom skóry!!!) nie była w stanie wchłonąć się idealnie. Patrzyłam na siebie w lustrze i mówiłam na dzień dobry: „Hello Katie, how r u?”.

Nie do końca wierzyłam, że coś mogę z tym fantem zrobić. Jednak daleko mi do osoby biernej, pesymistycznej i użalającej się nad sobą. Szybka wizyta na forach internetowych, zakupy w aptece i oto pojawili się moi najlepsi przyjaciele: krem ujędrniający dla kobiet po porodzie i brzuszny pas poporodowy w rozmiarze M. Na założenie pasa poczekałam zgodnie z zaleceniami producenta i mojego ginekologa prowadzącego sześć tygodni. Na początku odczuwałam ból po noszeniu go dłużej niż 15 minut i wtedy pozbywałam się ustrojstwa jak najszybciej. Z czasem potrafiłam wytrzymać dłużej i dłużej, a mojej skóry było jakby mniej.

Pomarszczony ziemniak został – tyle, że jakby nieco mniejszych rozmiarów. I tutaj wkroczył krem ujędrniający. Regularnie używany przez kilka tygodni. Rozstępy, które pojawiły się, o dziwo, dopiero po ciąży (przez dziewięć miesięcy nie było ani jednego) trochę zmalały. Postanowiłam także wrócić do tego, co zawsze mi towarzyszyło – prostych klasycznych brzuszków, zwiększając ich ilość z każdym dniem. Ty tylko kilka minut, a jednak brzuch szybciej wraca do formy.

Jak jest dziś? Ważę 54 kg: ciągły ruch, ganianie po schodach, noszenie dziewczynek, spacery z podwójnym wózkiem, brak czasu na jedzenie między głównymi posiłkami, zjadanie rzeczy gotowanych z myślą o małych (na parze, na wodzie, duszonych) – robią swoje. Wolałabym przytyć jakieś 4 kg, żeby nabrać nieco bardziej kobiecych kształtów, ale jakoś się nie udaje. Co do brzucha wiem jedno: nie założę bikini, bo czułabym się niekomfortowo. Ale monokini jest sexy, trendy i maskuje to, co potrzeba. Mój obwód brzucha nie wrócił do tego sprzed ciąży, pępek nie całkiem się wchłonął. Nadal zostały rozstępy i minimalny nadmiar wiotkiej skóry.

Mogłabym zrobić sobie zdjęcie w pozycji stojącej lub leżącej, aby zebrać setkę lajków na fejsie i ogrom komentarzy w stylu: „Jak Ty to robisz, że masz taką figurę po ciąży bliźniaczej?” Ale dlaczego miałabym oszukiwać siebie i wpędzać w kompleksy inne dziewczyny, które uwierzyłyby tej sfałszowanej fotografii? Cała brzydka prawda wychodzi na jaw, gdy schylam się po zabawkę córek: wtedy pomarszczony ziemniak (no może mały kartofelek, taka pyrunia) pojawia się w całej swej okazałości. I raczej nie zapowiada się, że zniknie.

No cóż, może go nie polubiłam, ale na pewno zaakceptowałam. Jak wiele innych zmian, które zaszły w moim życiu. I tej akceptacji własnego ciała Wam również życzę. Amen.

***

Co robić, by zminimalizować straty? Czyli kilka moich porad dla ciężarnych i młodych mam:

• od drugiego trymestru ciąży stosuj kosmetyki nawilżające. Nie zamierzam reklamować konkretnych, ja postawiłam na natłuszczanie olejkiem i wydaje mi się, że dzięki temu właśnie (regularnie i obficie) udało mi się uniknąć rozstępów na piersiach, brzuchu i pośladkach przed urodzeniem dzieci.
• nie bądź dla siebie zbyt surowa: nie myśl, że po tygodniu czy dwóch od urodzenia dziecka będziesz mogła wcisnąć się w stare jeansy. Przynajmniej miesiąc chodziłam w ubraniach ciążowych. Były wygodne, nie uciskały rany.
• nic na siłę: boli, gdy zakładasz majtki wyszczuplające lub pas poporodowy? Widocznie jest za wcześnie, by to zrobić. Daj sobie czas. Próbuj za kilka dni do skutku. W końcu się uda.
• nie porównuj się do koleżanek ani tym bardziej celebrytek. Każdy organizm jest inny, każdy regeneruje się inaczej. Ostatecznie i tak na razie czas będziesz spędzać głównie w domu z dzidziusiem/ -ami.
• pomyśl o ćwiczeniach: może joga, może fitness dla kobiet po okresie połogu. Jeśli wyjątkowo źle czujesz się ze swoim „nowym” ciałem, zainwestuj w tego typu ruch. Jeśli nie masz siły, czasu ani chęci wybierz coś, co możesz robić w domu i nie zabierze Ci to całego dnia. Moja znajoma mówiła mi nawet o ćwiczeniach matek z wózkami wykonywanych niczym happening w dużych miastach na placach – łączysz spacer dzieciaka z ćwiczeniami.
• i na koniec: pomyśl, ile zyskałaś, zostając mamą. Czy rzeczywiście kilka nadprogramowych kilogramów lub dodatkowy fałd skóry są w stanie Ci to zepsuć?

• Jeżeli spodobał Ci się ten artykuł – udostępnij go dalej.
• Na fan page’u na facebooku dzieje się dużo więcej i z dużą dawką humoru. Wpadnij do nas!
• Zapraszamy również do zapisania się na nasz newsletter.
• Chcesz porozmawiać z innymi rodzicami bliźniaków i wieloraczków? Zapraszamy na forum!
• Jeśli chcesz podzielić się swoją historią, opinią, doświadczeniem na łamach portalu, napisz do nas: kontakt@multirodzice.pl
• W jakiejkolwiek innej sprawie – pisz również! Jesteśmy tu po to by porozmawiać, czasami ponarzekać, ale najczęściej się wspólnie pośmiać.
• Będzie nam miło, jeśli dasz znać znajomym o multiRodzicach. Sharing is caring!