Ilu rodziców, tyle zdań na temat snu niemowlęcia. A że ja dzieci mam dwoje, to i dwa różne doświadczenia.

Pierwsze dziecko, pierwsze koty za płoty

Nasza starsza córka jest wcześniakiem. Jej pojawienie się wywróciło nasz świat do góry nogami. Trzytygodniowy wspólny pobyt w szpitalu po porodzie wiele nauczył mnie o opiece nad wcześniakiem. Przyzwyczajona do ciągłego monitorowania funkcji życiowych oraz świadoma możliwości powtórzenia się bezdechu (tak, widziałam, jak moje dziecko nagle robi się sine, podczas gdy wydawało mi się, że zwyczajnie śpi), nie wyobrażałam sobie powrotu do domu z taką kruszynką. Na szczęście, znalazłam gadżet, który i mnie, i córce zapewnił spokojny sen! Kupiliśmy elektroniczną nianię z monitorem oddechu. Rytmiczne pikanie towarzyszyło mi podczas zasypiania każdego wieczora, słyszałam każdy oddech mojego maleństwa, każdy jej obrót na drugi bok. Jednak po pewnym czasie dałam za wygraną i pozwoliłam córce ulokować się w naszej sypialni, ba, w naszym łóżku nawet.

Na początku wydawała mi się ta opcja bardzo wygodna. Nie trzeba było chodzić do pokoju obok co trzy godziny w nocy. Córka jadła o dowolnej porze. Jednak z czasem momentów, kiedy twardo spała, a ja mogłam obrócić się na drugi bok, było coraz mniej. Jej sen był jednoznaczny z trzymaniem piersi w buzi. Razem szłyśmy spać i razem wstawałyśmy. Żadnego wieczoru nie mogłam spędzić z mężem, o przyjmowaniu gości nawet nie wspomnę. Po odstawieniu od piersi w 18 miesiącu życia sytuacja się unormowała, a córci wystarczyła moja obecność w łóżku i sporo przytulania.

Z powodu chronicznego niewyspania i problemów z kręgosłupem, których nabawiłam się w ciąży i podczas nienaturalnych pozycji w trakcie nieustannego nocnego karmienia, postanowiłam, że drugie dziecko będzie spało ODDZIELNIE.

Dziecko nr 2 – co sleepingowi mówię NIE!

Kiedy na świecie pojawił się nasz syn, jasne było dla mnie, że noce spędzał będzie we własnym łóżku, ba, we własnym pokoju nawet. Niezbędny okazał się wygodny, obszerny fotel z podnóżkiem, który oczywiście zakupiliśmy zaraz po kilku zapomnianych za pierwszym razem (czytaj – dzieckiem) gadżetach. Jednak mimo posiadania owego cuda wygody zaciskałam zęby, chodząc co 2, 3 godziny w nocy na karmienie lub żeby po prostu przytulić mojego malucha. Przyznaję bez bicia, zdarzyło mi się przymknąć oko podczas karmienia, ale za każdym razem, gdy wracałam do własnego łóżka, włączałam elektroniczną nianię z czujnikiem oddechu i wiedziałam, że podjęłam najlepszą dla nas decyzję.

Oczywiście, zdarzały się momenty, że spaliśmy z synem razem. Gorączka, wymioty czy inne dolegliwości powodowały, że mały mógł liczyć na spanie z mamą. Jednak w innych sytuacjach wykazywałam się żelazną konsekwencją.

Dziś, gdy ma ponad dwa lata, wiem, że to była dobra decyzja. Synek potrafi przespać 12 godzin bez przerwy. Towarzystwo w sypialni powoduje nawet, że śpi znacznie gorzej.

Aktualnie jesteśmy na etapie odcinania pępowiny, czego powodem jest mój powrót do pracy po dwóch wspólnie spędzonych latach 24h/dobę, więc mały najchętniej przebywałby ze mną bez przerwy, o nocach nawet nie wspomnę. Jest ciężko, nie ma co… Nie pozostaje nam jednak nic innego, jak przetrwać.

A jak to wygląda u Was – spanie razem czy osobno?

• Jeżeli spodobał Ci się ten artykuł – udostępnij go dalej.
• Na fan page’u na facebooku dzieje się dużo więcej i z dużą dawką humoru. Wpadnij do nas!
• Chcesz porozmawiać z innymi rodzicami bliźniaków, wieloraczków, dzieci „rok po roku”? Zapraszamy do zamkniętej grupy na facebooku!
• Jeśli chcesz podzielić się swoją historią, opinią, doświadczeniem na łamach portalu, napisz do nas: kontakt@multirodzice.pl
• Będzie nam miło, jeśli dasz znać znajomym o multiRodzicach. Sharing is caring!